magisch mooie cinema - Beasts of the Southern Wild

Beasts of the Southern Wild (2012)

Tussen alle Battleships en Abraham Lincoln: Vampire Hunters in zou je bijna vergeten dat er ook nú nog films worden gemaakt die je de adem kunnen benemen. Beasts of the Southern Wild laat zien dat je geen enorm budget of getrainde acteurs nodig hebt.



The Bathtub is een arme, gemengde gemeenschap van mensen die afgezonderd van de rest van de wereld proberen te overleven. Dit is een plek net buiten de levees, de dijken die New Orleans beschermen. Hushpuppy is zes jaar oud en leeft samen met haar drinkende, ruwe vader – die ook nog een ernstige aandoening heeft – in een krakkemikkige, armoedige woning. Het zijn haar blik, interpretatie en logica die ons in deze film begeleiden. Hoewel het dagelijks leven hard is, maakt zij zich meer zorgen over aurochs, mythische beesten die onder de smeltende ijskappen zitten en achter hen aan komen. De oplettende kijker weet instinctief dat Katrina eraan komt en dat er weinig heel zal blijven van deze struggling community. Maar dat is niet waar de film over gaat.

Een harde wereld gezien vanuit een kind
Hushpuppy neemt de wereld in zich op en verklaart de mysteries die ze tegenkomt op haar eigen manier. Kinderen houden er hun eigen logica op na en voor haar is The Bathtub de mooiste plek die er is, mede ingefluisterd door haar vader Wink. Hij heeft er geen problemen mee om haar eten te geven met de melding: “Share it with the dog”, of haar een flinke lel te verkopen, maar tegelijkertijd ziet hij het als zijn levensdoel om haar te leren hoe ze zich kan redden in de wereld en wil hij wel degelijk voor haar zorgen. Hushpuppy weet niet beter dan dat haar moeder is weggezwommen en zó mooi was dat het vuur aanging en het water ging koken wanneer ze langsliep. Als de orkaan voorbij is, Hushpuppy’s vader zieker wordt en de aurochmonsters dichterbij komen, gaat de kleine held op zoek naar haar moeder.



Een magisch debuut
Regisseur Benh Zeitlin heeft nooit eerder een langere film gemaakt. Hushpuppy’s vader wordt gespeeld door Dwight Henry. Het geeft niet als je die niet kent, Henry is namelijk eigenaar van de Buttermilk Drop Bakery and Cafe in New Orleans, een zaak die hij ook zelf leidt, en hij had geen enkele ervaring tot hij voor deze rol werd gevraagd. Toch is hij onbegrijpelijk goed. Ook Quvenzhané Wallis had nog nooit geacteerd voor deze film en was vijf jaar oud toen ze gecast werd uit duizenden andere audities. Het is niet moeilijk te zien waarom. Zeitlin heeft het script zelfs aangepast aan haar standvastige charisma omdat hij wist dat hij goud in handen had. Wallis knalt van het scherm en levert een prestatie af vergelijkbaar met Keisha Castle-Hughes in Whale Rider of Anna Paquin in het ook zo prachtige The Piano.



De beelden van Beasts of the Southern Wild zijn sprookjesachtig mooi geschoten. Ietwat gritty, maar cinematograaf Ben Richardson (ook al een rookie) weet mooi de juiste toon te treffen, waarmee hij in Cannes terecht in de prijzen viel. Iets soortgelijks kan eigenlijk ook over de muziek worden gezegd. New Orleans is een muzikale smeltkroes bij uitstek en de muziek is van Dan Romer en regisseur Benh Zeitlin zelf. Het broeierige, jazzy en ook wat Cajun sfeertje wordt prachtig ondersteund door deze soundtrack. De Bayou-omgeving en de setting zien er geweldig uit, woningen zijn opgebouwd uit van alles en nog wat, een boot bestaat uit de achterkant van een pick-up met vaten eronder, beelden van een hemelvullend vuurwerk of een orkaan zijn overweldigend. Je kunt een hoop doen met een budget van één miljoen. Het ziet eruit als een veelvoud daarvan.

****

eerder verschenen op nadelunch.com