Short of the week – The Man Who Planted Trees (1987)

Vanaf deze week zal Nadelunch wekelijks een korte film presenteren, die een week lang op de site in de YouTube Widget te zien zal zijn. Met welke begin je dan? Pixar? Ne-uh. De Canadese animatie The Man Who Planted Trees. Geen twijfel.

Film is populair. In 2013 werd aan de Amerikaanse box office alleen al bijna 11 miljard (!) dollar binnen gehaald. Toch denken we daarbij tegenwoordig primair aan de avondvullende film, en dat is zonde. De kunstvorm heeft meer te bieden dan films van anderhalf uur en langer. Het medium werd onder Méliès en andere pioniers groot met korte films, er was toen immers door technische beperkingen geen keus. Tegenwoordig is die er wel, en toch kiest een redelijk aantal filmmakers ervoor om hun verhaal op deze manier te vertellen. Waarom? Omdat de korte film minstens even geschikt is om je te raken en mee te sleuren als zijn grotere broer. Korte films bestaan in alle genres, van animatie tot horror tot romantiek. Nadelunch zal iedere week iets uit deze onderbelichte stroming laten zien. En dat moèt beginnen bij de in december overleden Frédéric Back.

Oscars voor Frédéric Back
Back  maakte zijn eerste short Abracadabra in 1970 en zette daarmee de toon die hij de rest van zijn leven vast zou houden. Hij maakte vijf korte films voor hij met Tout Rien (1980) zijn eerste Oscar nominatie binnen zou halen. Het jaar daarop won hij de Oscar met Crac en met zijn daaropvolgende film, L’homme qui plantait des arbres (1987), zoals The Man Who Planted Trees oorspronkelijk heet, nogmaals. Dit was mij anderhalf jaar terug volslagen onbekend, net als de animator Frédéric Back die ervoor verantwoordelijk was. Ik had van beide nog nooit gehoord. Nu is ‘beste korte animatiefilm’ misschien niet de meest glorieuze categorie om te winnen, maar The Man Who Planted Trees maakte toen ik hem keek meer indruk op me dan menig Oscarwinnende speelfilm. En toen ik zojuist las dat hij overleden was, viel ik toch eventjes stil.

Korte films met diepgang
YouTube, Vines, Dumpert… Het is allemaal bijzonder vermakelijk. Ook ik zit vaak smakelijk te lachen om zo’n idioot die zijn tandjes uit z’n bek valt door met een aanloop op een skippybal te springen. Maar het zijn snacks, fastfood. In de meeste gevallen is er niet lang over nagedacht en is het echt bedoeld voor snelle consumptie. Er is geen diepere boodschap, het nodigt niet uit tot nadenken (op de erbarmelijke staat van de mensheid na wellicht) en is nadat je het geliked hebt meestal weer vlot vergeten. Back staat daar lijnrecht tegenover. Hij weet in het door Jean Giono geschreven verhaal meer boodschap en filosofie te stoppen dan je voor mogelijk zou houden, zonder daarbij prekerig over te komen. En wie er even voor gaat zitten kan niet anders dan geraakt worden door de schoonheid van deze prachtig geanimeerde korte film.

 

 

De fenomenale animatie, de fijne stem van verteller Christopher Plummer en de diepere boodschap achter dit bijzondere verhaal maken van The Man Who Planted Trees een unieke animatiefilm, die je minstens één keer moet bekijken.

 

eerder verschenen op Nadelunch.com